"In het najaar van 2017 reageerde ik op de vraag in de app van HipHelpt: 'Blinde vrouw zoekt iemand die om de week wil komen voorlezen.' Dat doe ik nu dus ruim 4,5 jaar. Naast dat het gezellig is, leer ik veel van Truus. Ik leerDat alle enveloppen hetzelfde voelen. Of het nu van de bank is, de postgiroloterij of een wijziging in de afspraken met het ziekenhuis. Ik leer dat een blindengeleidehond geen luxe of hobby is, zoals de gemeente indiceert met huishoudelijke taken, maar een mobiliteitshulpmiddel om deel kunnen te nemen aan het sociale leven, of je te kunnen verplaatsen voor een ‘frisse neus’.
Ik leerDat als je blind bent, je nog erg kan genieten van bloemen: voelen hoe ze groeien, ruiken en je een voorstelling maken van de kleur.
Ik leerDat kleding hetzelfde aanvoelt, maar dat je niet weet of de kleuren bij elkaar passen.
Ik leerDat je ondanks een handicap nog veel kan betekenen voor anderen: in je huis een dakloze opnemen of een asielzoeker, crisisopvang zijn voor een puber, inzamelen van kleding en blindenstokken voor Kameroen en meegaan met het transport om het daar te brengen bij een (door de stichting Fakkel) opgerichte blindenschool.
Ik leerDat je een geweldig goed geheugen moet hebben om telefoonnummers te onthouden en aanbiedingen uit de plaatselijke folders.
Ik leerOok dat je anderen gerust om hulp kan vragen. De meeste mensen willen graag wat voor je doen.
Jij op jouw beurt helpt anderen waar je dat kan en die het op andere vlakken moeilijk hebben. Dit contact is een verrijking naar twee kanten."
Wil jij ook aan de slag als hulpbieder en leren van de mensen die je ontmoet?Schrijf je in als hulpbieder